اضافۀ تشبیهی است که منت وسپاس و شکر را به باری تشبیه کرده است: به نان خشک قناعت کنیم و جامۀ دلق که بار محنت خود به که بار منت خلق. سعدی (از امثال و حکم دهخدا). من که سر در نیاورم به دو کون گردنم زیر بار منت اوست. حافظ. و رجوع به ’بار’ شود
اضافۀ تشبیهی است که منت وسپاس و شکر را به باری تشبیه کرده است: به نان خشک قناعت کنیم و جامۀ دلق که بار محنت خود به که بار منت خلق. سعدی (از امثال و حکم دهخدا). من که سر در نیاورم به دو کون گردنم زیر بار منت اوست. حافظ. و رجوع به ’بار’ شود